Παραμυθιού συνέχεια...
Ένα διαφορετικό παραμύθι για μεγάλα παιδιά που κούρασαν τα πόδια τους στους δρόμους της ζωής, που δεν τους χαρίστηκε τίποτα, που κάνουν όνειρα ακόμα , δεν ντρέπονται να αφήσουν το δάκρυ να κυλήσει, την ευαισθησία να ξεχειλήσει, που αγαπούν , που δίνουν , που οι λέξεις ‘’αγκαλιά’’, ‘’φιλία’’, ‘’ζωή’’, ‘’έρωτας’’ δεν είναι σε εισαγωγικά , ούτε λήμματα στα λεξικά...ααα ξέχασα και τη λέξη ‘’τρέλα’’...
***Ένα στρογγυλό , κόκκινο ευχαριστώ στη φιλενάδα μου και ένα κομμάτι από τη δική μου καρδιά που ξέρει πως της ανήκει...Φιλενάς...στην υγειά μας, στη σπάνια ομορφιά μας, στα άγρια ένστικτά μας...Θένκς..