Ζωάκια μαζεμένα σε ένα βινύλιο. Ροζ. Τρείς εκπρόσωποι του ζωικού βασίλειου , ο σκύλος, το πρόβατο, το γουρούνι..προσεκτικά επιλεγμένοι από τους Floyd,σε μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Παρόλα αυτά νομίζεις πως κάθε συμβολισμός είναι διαχρονικός , πιο επίκαιρος από ποτέ. Αν τα γουρούνια είχαν φτερά , οι νόμοι της φύσης θα ήταν άλλοι. Το μήλο δεν θα είχε πέσει στο κεφάλι του Νεύτωνα και ο καθένας μας θα μπορούσε να κάνει βόλτες πάνω σε μια ακτίνα φωτός.Αν το ζώο που έχει τη μύτη του χωμένη στη λάσπη , μπορούσε να πετάξει , θα είχε γεμίσει ο ουρανός ροζ παχύδερμα , σαν μπαλόνια ηλίου. Δεν θα υπήρχε λάσπη και ίσως να μην υπήρχαν και όλοι αυτοί που ζουν για να τρέφουν και να μεγαλώνουν παράσιτα. Αν τα γουρούνια μπορούσαν να πετάξουν , θα είχαν βγάλει από πάνω τους τη ρετσινιά του χαραμοφάη , του άπλυτου , του βρωμιάρη...θα κοιτούσαν ψηλά...αναζητώντας αστέρια...θα τολμούσαν να απλώσουν το χέρι στον ουρανό...θα τολμούσαν να χορέψουν. Αν υπήρχε γουρουνοχώρα , με ιπτάμενους κατοίκους , κανείς φύλακας σκύλος δεν θα μπορούσε να θέσει όρια. Κανείς γουρουνοκάτοικος δεν θα ήταν για λύπηση....Τελικά, τι είναι χειρότερο; να είσαι γουρούνι αληθινό και να μην μπορέσεις ποτέ να πετάξεις ή να είσαι από τα άλλα τα δίποδα , να μπορείς να πετάξεις αλλά να σε λυπούνται γιατί ποτέ δεν μπόρεσες να ανοίξεις φτερά...;;