Μπροστά στο Νόμο

Μπροστά στο Νόμο στέκει ένας φύλακας. Σ’αυτόν το φύλακα έρχεται ένας άνθρωπος από την ύπαιθρο και τον παρακαλεί να τον αφήσει να μπει στο Νόμο. Ο φύλακας του απαντά πως αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να τον αφήσει να μπει. Ο άνθρωπος συλλογιέται και ύστερα ρωτάει αν θα μπορέσει να μπει αργότερα. «ίσως» , λέει ο φύλακας , «τώρα όμως όχι». Η πύλη που οδηγεί στο Νόμο είναι ανοιχτή ,όπως πάντα, και καθώς ο φύλακας στέκει παράπλευρα , ο άνθρωπος σκύβει για να κοιτάξει μέσα. Βλέποντάς τον ο φύλακας χαμογελάει και λέει : « αν τόσο σε τραβάει , δοκίμασε λοιπόν να μπεις παρά την απαγόρευσή μου. Σημείωσε όμως : είμαι ισχυρός . Και δεν είμαι παρά ο τελευταίος από τους φύλακες , ο ένας πιο ισχυρός από τον άλλο. Να φανταστείς πως τον τρίτο στη σειρά και εγώ φοβάμαι να τον αντικρύσω».
Τέτοιες δυσκολίες δεν τις περίμενε ο άνθρωπος από την ύπαιθρο , κι όμως ο Νόμος ,σκέφτεται ,έπρεπε να είναι προσιτός σε όλους και ανά πάσα στιγμή , μα , εξετάζοντας τώρα πιο προσεκτικά το φύλακα με τη γούνα του , τη μεγάλη σουβλερή μύτη του και τη μακριά , αραιή ,μαύρη , τατάρικη γενειάδα του , αποφασίζει πως είναι καλύτερα να περιμένει ωσότου τον αφήσουν να μπει. Ο φύλακας του δίνει ένα σκαμνί και τον αφήνει να καθίσει πλάι στην πύλη. Εκεί κάθεται μέρες και χρόνια. Κάνει πολλές απόπειρες να τον αφήσουν να μπει και καταπονεί το φύλακα με τα παρακάλια του. Ο φύλακας του κάνει συχνά ,συνηθισμένες ερωτήσεις , τον ρωτάει για τον τόπο του και για πολλά άλλα , μα οι ερωτήσεις του είναι ψυχρές όπως αυτές που κάνουν οι αφέντες , και στο τέλος του λέει πάντοτε πως δεν μπορεί ακόμα να τον αφήσει να μπει. Ο άνθρωπος , που ήταν καλά εφοδιασμένος για το ταξίδι , τα διαθέτει όλα , όσο πολύτιμα και αν είναι , για να εξαγοράσει τον φύλακα. Κι ο φύλακας τα δέχεται όλα λέγοντας όμως στο κάθε δώρο: «το δέχομαι μόνο για να μη νομίσεις πως κάτι παρέλειψες».
Όλ’αυτά τα χρόνια που περιμένει , ο άνθρωπος συγκεντρώνει την προσοχή του σε αυτόν τον φύλακα ,σχεδόν αποκλειστικά. Ξεχνάει τους άλλους φύλακες και του φαίνεται πως αυτός ο πρώτος είναι το μοναδικό εμπόδιο μπρος στην είσοδο του Νόμου. Τα πρώτα χρόνια καταριέται φωναχτά την κακή του μοίρα , αργότερα , καθώς γερνάει , μουρμουρίζει μόνο. Ξαναμωραίνεται , και επειδή στη μακρόχρονη εξέταση του φύλακα γνώρισε ακόμα και τους ψύλλους στο γιακά της γούνας του , παρακαλεί και τους ψύλλους να τον βοηθήσουν και να μεταπείσουν τον φύλακα. Τελικά αδυνατίζει το φως του και δεν ξέρει αν γύρω του στ’αλήθεια σκοτεινιάζει ή αν τα μάτια του τον γελάνε. Μα μες στο σκοτάδι βλέπει τώρα φως ανέσπερο να ξεχύνεται από την πύλη του Νόμου. Τώρα πια οι μέρες του είναι μετρημένες.
Πριν από το θάνατό του όλες οι εμπειρίες όλων αυτών των χρόνων συγκεντρώνονται στο μυαλό του σ’ένα ερώτημα , που ποτέ δεν έβαλε στον φύλακα. Του γνέφει να πλησιάσει γιατί δεν μπορεί πια να ορθώσει το αποστεωμένο κορμί του. Ο φύλακας αναγκάζεται να σκύψει βαθιά κατά τη μεριά του γιατί η διαφορά του αναστήματός του έχει μεταβληθεί σε βάρος του ανθρώπου. «Τι άλλο θες να μάθεις ακόμα;» ρώτησε ο φύλακας , «είσαι αχόρταγος». «Όλοι πασχίζουν να γνωρίσουν το Νόμο» , λέει ο άνθρωπος , «πως γίνεται και τόσα χρόνια δεν ζήτησε κανένας εκτός από μένα να μπει;» . Ο φύλακας βλέπει πως ο άνθρωπος είναι πια στο τέλος του και επειδή σβήνει η ακοή του , φωνάζει μέσα στο αφτί του, «Κανένας άλλος δεν μπορούσε να μπει από εδώ γιατί η πύλη αυτή προοριζόταν αποκλειστικά για σένα. Τώρα πάω να την κλείσω».

[Από τη Δίκη του Φραντς Κάφκα, σε μετάφραση Τέας Ανεμογιάννη , Εκδόσεις Θεμέλιο.Ας σημειωθεί ότι στα Εβραϊκά η λέξη για το Νόμο είναι «Torah» , που σημαίνει επίσης και «αλήθεια». Ο Όρσον Ουέλς διαβάζει με θαυμαστό τρόπο αυτή την παραβολή στην κινηματογραφική του μεταφορά της Δίκης].
***Μια μικρή συζήτηση με μια φίλη ,χθες...μου θύμησε την ωραία αυτή παραβολή. Ανακάλυψα και πάλι , πως για τον καθέναν λειτουργεί διαφορετικά...όπου Νόμος..δοκιμάστε να βάλετε Θεός, Αλήθεια ..ακόμα και Αγάπη....

10 σχόλια

Make A Comment

top