Αυτές οι μέρες στον τόπο μου είναι παράξενες. Τις περιμένουμε , όπως τα μικρά παιδιά περιμένουν τη σχολική εκδρομή , την κοπάνα, το διάλειμμα. Οι στολές μας πολύχρωμες, τα υλικά φτηνά, κατασκευές από το τίποτα. Οι νύχτες μας τελειώνουν όταν βγεί ο ήλιος, και περιμένουμε μετά τον πρώτο δυνατό καφέ να φάμε ζεστούς λουκουμάδες στον φάρο. Ο καιρός δεν μας πτόησε ποτέ , ούτε η κούραση.
Αυτό που για κάποιους είναι κρεπάλη, για μας είναι πολιτισμός. Είναι σάτυρα, είναι έμπνευση ,δημιουργία, επανάσταση. Είμαστε οι επίσημοι κουκουλοφόροι της διασκέδασης. Χωρίς μέτρο στην μέθη , στην παρακμή , στην απόλαυση. Στην πόλη θα έρθει η Έφη Θώδη , Ο Γιώργος Μάγκας με το επιτελείο του, ενδεχομένως και η Στέλλα Μπεζαντάκου να μας τιμήσει με την παρουσία της. Τα μαγαζιά θα γεμίσουν ασφυκτικά , οι δρόμοι θα πλημμυρίσουν ερασιτέχνες χορευτές, τα σπίτια θα γίνουν αυτοσχέδιες disco rooms. Πολιτισμός.
Οι θεούσοι λένε πως είμαστε διαολεμένοι και τιμούμε τον Διόνυσο , οι μίζεροι λένε πως χαλάμε τα λεφτά της πόλης σε χαζομάρες και δεν τα δίνουμε στους φτωχούς, οι κακομοίρηδες λένε πως απλά είμαστε επιδειξίες. Εμείς επιμένουμε πως απλά τιμούμε το ..μια ζωή την έχουμε... Γιατί τα κόψαμε σχεδόν όλα...ταξίδια, εκδρομές, ανοίγματα στη δουλειά, το τσιγάρο (όπου να’ναι) , το ποτό- άντε και μερικοί έχουν κόψει και κάτι άλλο. Μας έχει μείνει μιζέρια και γκρίνια. Τι πειράζει ,μια φορά το χρόνο να ξεχνάμε λίγο τον καθημερινό μαραθώνιο; Να ξεχνάμε που δεν έχουν ρευστό οι τράπεζες, που το κράτος μας πίνει το αίμα με το καλαμάκι ,αργά και βασανιστικά. Τι πειράζει λίγη παρακμή , τι πειράζει το φλέρτ στους δρόμους; Η ερωτική ατμόσφαιρα; Το παιχνίδι; Ο χορός;
Στην προσπάθειά μας να γίνουμε ή να δείχνουμε πολιτισμένοι και σοβαροί , χάσαμε τις μικρές εκείνες χαρές που μας έδιναν αφορμή για φυγή.Σηκώσαμε επιδεικτικά το δάκτυλο στα φτηνά , και το παίξαμε κουλτουριάρηδες και δήθεν. Παρασυρθήκαμε από την καθημερινή τρέλα , τις μπουντουνιέρες του σαμιαμίδη και τον καιρό της πετραδούλας και ξεχάσαμε πως φτηνή είναι και η όπερα όταν δεν μπορείς να δακρύσεις στο άκουσμά της. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη σιωπή και τη φωνή , στο βουνό και τη θάλασσα, να διαβάζουν ποίηση και κόμικς, να χαίρονται και στα μπουζούκια και στο μέγαρο. Να γουστάρουν κάθε στιγμή ότι κάνουν...να το κάνουν με πάθος....Σήμερα!
Τώρα. Ότι είναι να κάνεις, κάντο τώρα...Μακρυά από κριτές , επικριτές και πικρόχολους. Βγες, χόρεψε, φλέρταρε, πες αυτό που έχεις να πεις...τώρα...μπορεί να μην έχεις άλλη ευκαιρία...