Η απειλή της καθηγήτριας ήταν ξεκάθαρη. Αν δεν μάθετε το ρήμα ειμί , καλύτερα από το όνομά σας , καλύτερα να μην κανονίσετε καλοκαιρινές διακοπές . Μας έπιασε κρύος ιδρώτας θυμάμαι τότε. Είχαμε μάθει το λύω , ευαγγέλιο.Ποιός ο λόγος να μάθουμε και το ειμί; Άχρηστη γνώση για μελλοντικούς άχρηστους πολίτες , φίλους , συντρόφους , εραστές. Διότι , που μου χρησίμεψε εμένα το ειμί; Πιο χρήσιμη βρήκα την εξίσωση Mathieu , τα δυναμικά συστήματα μέχρι και την επίλυση τριωνύμου , παρά τις λίγες αρχαίες παπαγαλίες. Πολλές από τις προβληματικές καταστάσεις που αντιμετώπισα –είτε πραγματικές , είτε φανταστικές – εκτονώθηκαν όταν δοκίμασα αυτά που οι αριθμοί μου δίδαξαν. Η αλλαγή της οπτικής γωνίας , η ελπίδα πως ότι παρόμοιο έχει λυθεί , γίνεται απομηχανής θεός για αυτά που περιμένουν υπομονετικά λύση , η αγωνία της εναλλακτικής και η φιλοσοφία του παραλόγου που όμως μοιάζει απτό και απλό με οδήγησαν στο να απογειώσω το ειμί σε άλλα επίπεδα. Να το μεταφέρω σε παράλληλα σύμπαντα. Να το ταξιδέψω στο χρόνο. Αυτό το ειμί που έμεινε στάσιμο πριν πολλά πολλά χρόνια στη ναφθαλίνη, δυνάμωσε και έγινε αυτό που ήθελε τελικά να γίνει. Μπουσούλησε, περπάτησε , μίλησε , πέρασε εφηβεία, νιότη , σοκάκια και λεωφόρους για να εξελιχθεί σε γέφυρα. Μπορεί να μην ξέρει τι ακριβώς θέλει, ξέρει όμως τι δεν θέλει. Είμαι αυτό που ποτέ δεν θα καταλάβεις και ποτέ δεν θα δεις αν δεν μάθεις το δικό σου είμαι. Είμαι το θυμωμένο ειμί των παιδικών μου χρόνων , που έμαθε πως μεγαλύτερο ρίσκο από τον πόνο δεν υπάρχει. Πουθενά δεν άνθισε μεγαλύτερη ευτυχία από την αβεβαιότητα της αναζήτησής του.Και όλου του κόσμου οι γέννες ζήλεψαν την αναρχία της ύπαρξής του. Είμαι το το μικρότερο ειμί της γραμματικής , σχεδόν αόρατο μα πάντα εκεί. Απειλητικό και αγέρωχο. Όπως όλα τα άγνωστα.