Όταν έχασε όλη την περιουσία του στο τζόγο, έβαλε όπως όπως μερικά πράγματα σε ένα σακίδιο και πήρε τους δρόμους. Αν και τα περισσότερα τα είχε αφημένα σε ξένα σπίτια και αυλές , ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει δημιουργώντας νέες συνθήκες , νέα μέλη , νέους στόχους. Ο τρόπος που έγιναν όλα ήταν τέτοιος που τον είχε κάνει νευρικό και γκρινιάρη σαν παλιόγερο. Η απαξίωση των πάντων που τον έφεραν σε αυτό το σημείο σημάδευε κάθε βήμα του. Όλα ήταν στραβά καμωμένα και έπρεπε πάσει θυσία να ισιώσουν. Τα χρέη πολλά. Οι τόκοι περισσότεροι. Οι δανειστές απειλούσαν. Φοβόταν για τη σωματική του ακεραιότητα. Έπρεπε οπωσδήποτε να βρεί μετρητά να ξεχρεώσει. Αυτό που τον ένοιαζε περισσότερο ήταν το μεγάλο πλήγμα που είχε υποστεί η αξιοπρέπειά του. Το εγώ που έγινε χιλιάδες κομμάτια. Και αυτά τα χρήματα θα ήταν το ξέπλυμα των προσωπικών του απλύτων λογαριασμών. Σκόπευε να κάνει αυτό που πάντα ήξερε να κάνει καλά για να τα τακτοποιήσει όλα. Είχε ωραίο παρουσιαστικό , κοφτερό μυαλό και αμείλικτη γλώσσα που σκεφτόταν πως έπρεπε να την περιορίσει λίγο. Όταν έπαιζε μουσική , ο κόσμος τον λάτρευε. Ποντάριζε μόνο στην τέχνη και την πάστα του. Καμιά θυσία αυτή τη φορά στη θεά τύχη.
Η θεά τύχη όμως είχε άλλη άποψη. Αφού τον παίδεψε με δουλειές που δεν καρποφορούσαν , αφού ταλαιπωρήθηκε να ζητιανεύει για το μεροκάματο που ούτε για τσιγάρα και λίγη τροφή και ασφαλή στέγη δεν έφταναν, του άφησε στο δρόμο του ένα διαμάντι. Ένα κομμάτι πολύτιμη πέτρα ακατέργαστη. Προσευχόταν να ερχόταν ο διάβολος μπας και κατορθώσει να συμφωνήσει μαζί του –με μια ενδεχόμενη ανταλλαγή, μα δεν εισακούστηκε καμιά προσευχή. Η πέτρα στα χέρια του ήταν παιχνίδι και έτρεμε από τη μιά να μην τη χάσει και από την άλλη καιγόταν να την ξεφορτωθεί. Ήθελε να βρει τρόπο να την πουλήσει, να κερδίσει την ευκαιρία για την χαμένη αξιοπρέπεια. Δεν ήξερε αν πρέπει να ρισκάρει ξανά. Πάλι τζόγος; Αν την πουλούσε , θα ξεχρέωνε. Αν την κρατούσε , θα ικανοποιούσε τη ματαιοδοξία του και την τύχη. Θα είχε μετά από πολύ καιρό , κάτι πολύτιμο , δικό του. Κάτι που δεν θα τον απογοήτευε ποτέ. Κάτι , λαμπερό και θεσπέσιο , σκληρό και δυνατό μαζί. Υπάρχει δρόμος χωρίς τζόγο; Χωρίς τη δυνατότητα της επιλογής; Χωρίς την ηδονή της αμφισβήτησης; Χωρίς ίχνος βλακείας; Αυτή και αν είναι αεικίνητη...Ευκίνητη προς όλες τις κατευθύνσεις...Μπορεί να φορέσει όλα τα φορέματα της αλήθειας.Το ρίσκο μεγάλο. Ίδρωσε. Τέτοια ευκαιρία; Πότε θα του δινόταν ξανά; Και ύστερα σκέφτηκε πως τούτη η ευκαιρία δεν δίνεται. Την κλέβεις. Αλλιώς μένει αδιάθετη και σε σκοτώνει. Και έπειτα σιώπησε. Ήταν εκείνη η σιωπή που συνδυάζεται με φωνή ύπαρξης. Ήταν γνώση χωρίς έπαρση. Αναγέννηση.