Εσύ τώρα νομίζεις πως σε ξέχασα. Έχεις τα δίκια σου. Πέρυσι κόσμος έμπαινε και έβγαινε άφηνε βαζάκια με γλυκό κουταλιού στο χαλάκι της εξώπορτας , λουλούδια στο περβάζι. Πέρασαν γιορτές , μια πρωτοχρονιά και ένας χειμώνας και έμεινες μόνο σου. Κλειστά παράθυρα και σκουριασμένοι σύρτες. Αράχνες και σκόνες. Σημάδια και ευχές γραμμένα στους τοίχους. Μουσικές και έρωτες χωμένοι στις χαραμάδες. Στάχτες στο τζάκι και μουντζούρα στα τζάμια.
Σήμερα είπα να ανοίξω λίγο τα παράθυρα, να μπει ήλιος και καθαρός αέρας. Βροχή και σύννεφο.Χιόνι και χαλάζι. Να πλύνει , να ξεπλύνει , να αγιάσει.Είπα να αλλάξω σεντόνια , τραπεζομάντηλα, τα παλιά κρύσταλλα, τα μαυρισμένα ασημικά. Είπα να πετάξω τα χαλασμένα , να αδειάσω τα τασάκια , να ξεσκονίσω , να συγυρίσω , να συμμαζέψω. Είπα να σου δείξω τα καινούρια σχέδια, τα καινούρια παπούτσια του χιονιού, το καινούριο μεθαύριο. Είπα να σε παίξω χιονοπόλεμο , να σου βάλω καρότο αντί για μύτη. Να σε κάνω χιονάνθρωπο , να σε προετοιμάσω , να σε πάρω μαζί μου.
-Καλημέρα...
-Τι νέα;
-Φεύγουμε.....
-Που;
-Πόλη χιόνι....Μη ρωτάς...