Δεν έχεις να πείς τίποτα. Ξαφνικά έγινες καράβι φορτωμένο θησαυρούς λήθης. Ταξίδι στο τρίγωνο του διαβόλου. Παλίνδρομος κύηση. Ένα μωρό που δεν μεγάλωσε στην κοιλιά της μάνας του. Υπήρχε όμως , χωρίς καρδιοχτύπι. Μόνο μια σκιά ,πίσω από ρημαγμένο εγώ. Την τελευταία φορά που σε είδα , ήταν τα χέρια σου γεμάτα κήπους. Την τελευταία φορά που με είδες ήμουν στην πόρτα , με μέλι και γλυκό κεράσι.Είχα μάθει να σε υποδέχομαι με χαμόγελα και ευχές. Είχα μάθει να αγκαλιάζω τις κούρασές σου , να ιδρώνω τα τραύματά σου. Είχα μάθει να ακούω τις νότες σου και να μεθάω τα ξωτικά σου.Είχες μάθει να πιάνεις στα χέρια σου φτηνό πλαστικό. Είχες μάθει να καις την ουσία και λυπόσουν που ο καπνός έτσουζε τα μάτια σου. Είχες μάθει να ταϊζεις τη γάτα με αποφάγια , και έκλαιγες όταν αυτή πηδούσε απ΄τον τέταρτο. Είχες μάθει να ζωντανεύει μετά , να τινάζει το τρίχωμά της, να χαιδεύει τα πόδια σου , να τεντώνει την ουρά της , να γλύφει τις πληγές της μόνη της, να σκοτώνει τα μικρόβια , να κατατροπώνει τους ποντικούς , να νιαουρίζει όταν ήσουν μακρυά της.Το τώρα είναι αλλιώτικο. Η γάτα έγινε μεγάλη και ζωηρή. Katyara. Στην όψη άγρια, μαγευτική , άπιαστη. Στο άγγιγμα , ρεύμα ηλεκτρικό. Ένα μόνο θύμιζε την παλιά,εκείνη την άμορφη μορφή. Τα μάτια , τα γαλανά. Που θάλασσες μάζεψαν όταν γεννήθηκε. Η γάτα άλλαξε. Έγινε ορμητική η θάλασσά της. Και όλοι εσείς που κολυμπάτε αμέριμνα στα μάτια της θα βάλει τα κλάματα και θα σας πνίξει.