Ωραία.Το έπιασα το υπονοούμενο. Είμαι scary –λέει. Τα λόγια μου είναι αινιγματικά , είναι dark και το κυριότερο είναι ψυχοπλακωτικά. Το τελευταίο , δεν το θέλω με τίποτα. Μετά από πρόσφατες ,δε , συζητήσεις με τους γιατρούς που με περιβάλλουν ο ένας με είπε λίγο- πολύ αλκοολική , ο άλλος ναρκομανή. Ακόμα βέβαια δεν έφτασαν να με αποκαλέσουν ψυχωτική –κάτι είναι και αυτό.Αλλά άφησαν να εννοηθεί πως προς τα εκεί οδεύω.Τώρα-θα πει κανείς «κοίτα ποιός μιλάει». Ο ένας έχει ακόμα στο πορτμπαγκάζ του saxo χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια και ο άλλος έχει ταυτιστεί με τον Dexter .Εγώ φυσικά προβληματίστηκα. Περισσότερο για σας.Αν είναι να βαράτε ενέσεις μετά από κάθε επίσκεψη , να το αλλάξω το concept.Αποφάσισα λοιπόν να γίνω γλυκιά και τρυφερή σαν την καρδιά ενος μαρουλιού. Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Τι θα χρειαστούμε: Μισό κιλό τσαχπινιά, δυό κουταλιές της σούπας νάζι, μια πρέζα τραγουδάκι ερωτικό , δύο φλυτζάνια του τσαγιού ποίηση, και ένα ποτήρι θάνατο να πιω. Το’χω;